روزگاری شهر ما ویران نبود/ دین فروشی اینقدر ارزان نبود

صحبت از موسیقی عرفان نبود/ هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود/ رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود

دختر حجب حیا، غرتی نبود/ خانه فرهنگ کنسرتی نبود

مرجعیت مظهر تکریم بود/ حکم او عالمی را تسلیم بود

یک سخن بود و هزاران مشتری/ آن هم از لوث قرائت ها بری

وای که در سالهای سیاه دو هزار/ کار فرهنگی شده پخش نوار

ذهن صاف نوجوانان محل/ پر شد از فیلم های مبتذل

پشت پا بر دین زدن آزادگیست/ حرف حق گفتن عقب افتادگیست

آخر ای پرده نشین فاطمه/ تو برس بر داد دین فاطمه

بی تو منکر ها همه معروف شد/ کینه توزی با ولی مکشوف شد

در به روی رشوه گیران باز شد/ دشمنی با نایبش آغاز شد

بی تو دلهامان به جان آمد بیا/ کاردها بر استخوان آمد بیا

گوش کن اینک نوای جنگ را/ قصه ای از شهر بعد از جنگ را

قصه ای پرسوز و تاب و التهاب/ قصه ای تلخ و سراسر اضطراب

قصه شهری که غرق درد بود/ آتش شهوت درونش سرد بود

شهر ما شب های خیبر یاد داشت/ رمز یا زهرا و حیدر یاد داشت

شهر ما همت درون سینه داشت/ با شهادت انس از دیرینه داشت

شهر ما روح خدا در دست داشت/ صد هزاران عاشق سرمست داشت

ناگهان این شهر ما بی درد شد/ آتش غیرت درونش سرد شد

حال رازها در شهر قصه چپ شده/ پوشش خاکی لباس رپ شده

دیگر از جبهه درین جا رنگ نیست/ دیگر آن حال و هوای جنگ نیست

یا خمینی ای خلیل بت شکن/ خیز و بنگر فتنه های شهر من

جبهه و یاران من گم گشته اند/ غرق در نسیان مردم گشته اند

پس چه شد یاد پرستوهای جنگ؟/ یاد جبه یاد آن خونین تفنگ

شهر من حجب و حیایت پس چه شد؟/ ناله مهدی بیایت پس چه شد؟